من ابدا در قد و قواره ی نقد فیلم و اثار هنری این چنینی نیستم و نه تا به حال نقدی در خور سینما کرده ام نه حتی تخصصی این حوزه را میشناسم . تمام نظرات من اینجا صرفا از نگاه یک بیننده ی خیلی معمولی نا اشنا به اهالی سینماست که دوست دارد هر چه دیده را اینجا کنارهم داشته باشد و حس و حال و نظرش را بعد از دیدن یادداشت کند .
وقتی «غلام» را دانلود میکردم توقعم خیلی بالاتر بود . انتظار بازی خوب و روال مشخصی داشتم ولی با شروع سکانس اول فیلم فضای سرد و بی حال فیلم نا امیدم کرد . فضای فیلم متاثر از شخصیت اصلی بود که انگار از اسمان افتاده باشد توی صفحه ی لپ تاپ نه گذشته ای داشت نه حتی اینده ای نه هدفی نه چیزی که من بیننده را باخودش بکشد و ببرد .
همه ی چیز که در نگاه اول دستگیرم شد یک راننده تاکسی ایرانی در خیابان های لندن بود که دایی ای دارد و یک اتاق خیلی کوچک و یک مادر مصر به بازگشتش و عدم تمایلش به برگشت که دقیق نفهمیدم چرا .اواسط فیلم معلوم شد با اینکه شخصیت دنبال پول نیست اما دوجا کار می کند انگار که تاکسی جایی برای بخور و نمیر دراوردنش باشد و تعمیرگاه جایی برای حرف زدن و پر کردن تنهایی ای که از اول فیلم اذیت می کند.
جلوتر به طور خیلی ناگهانی متوجه شدم غلام ِ درسکوت رفته ی فیلم، در نوجوانی و در جنگی که نمیدانم کدام جنگ بوده سوپر منی(!) بوده و خیلی بی دلیل غیب می شود و حالا بعد از این همه سال که گذشته هنوز هم در خاطر هم رزمانش مانده . از ابتدای فیلم چیزی که حس می کردم بی تمایلی غلام به گذشته یا اینده بود ولی مهربانی های کوچک غلام نشان می داد که کاملا بی تفاوت نشده
پایان کمی اکشن فیلم مرا یاد مراحل نمیدانم چند GTAانداخت و نگاه منتقدی به خشونت در بلاد ان ور اب داشت . هرچه که بود به نظر یک بیننده ی معمولی(که من باشم !) داستان از هم گسیخته و نامنظمی داشت که ستاره اش شهاب حسینی بود که در خیابان های لندن مسافر کشی میکرد .
