یکی
از بهترین فیلم های سینمایی که دیدم hacksaweridge بوده که حاضرم چند بار
دیگه هم ببینم وهمون بار اول هم از اول فیلم میخ لپ تاپ شده بودم و تا چند
دقیقه بعد از تموم شدن فیلم هم به صفحه ی خالی لپ تاپ زل زده بودم و فقط
صدای دزموند داس (Andrew-Garfield) توی گوشم میشنیدم که : فقط یکی دیگه ...
خداجون فقط یکی دیگه...
اعتقادات
قوی شخصیت فیلم اونقدر من رو به خودش جذب کرد که مدت ها فکر می کردم که
چطور میشه که یک نفر اینقدر شدید و قوی به اعتقاداتش ایمان داشته باشه
که بدون دست زدن به اسلحه خودش رو توی میدون جنگی بندازه که قاعدتا همه
چیز تعیین کننده ی توش تعداد فشنگ و گلوله هاییه که برات باقی مونده .
سکانس
های اخر فیلم رو به شدت دوست داشتم ودوست دارم بارها و بارها ببینمش .
جدای از بحث نجات جان ادم ها اینکه با وجود غیر منصطقی بودن چیزی که بهش
ایمان داری و با وجود تمام کسایی که مسخره ت می کنن پای حرفت بمونی و بهش
عمل کنی و باعث بشی که اون ها هم به اعتقاداتت ایمان بیارن یکی از فوق
العاده ترین چیز هایی بود که توی این فیلم دیدم .
این فیلم زیبا رو اگر ندیدید حتما ببینید . ( دانلود از اینجا)
+
ایرادی که میشه به این سینمایی گرفت فقط به طور غیر خیلی غیر واقعی بد
نشون دادن کشور ژاپنه که توی فیلم های مربوط به جنگ خیلی رعایت نمیشه و
همیشه کشور سازنده ی فیلم از کشور مقابل تصویر ناواقعی ای میسازه که
طبیعی هم هست بالاخره یک روزی جنگیدند کشته دادند و...
اگر فیلم هایی که توی کشور ژاپن و کره در
باره ی وقایع حدود این جنگ رو هم ببینید چهره ی جالبی از کشور مقابل نشون
ندادن . و اگر این ها رو در نظر نگیریم بازی و فیلم نامه ی جذاب و ایمان و
اراده ی قوی شخصیت اصلی شما رو مجذوب خودش می کنه .
+ تکه ی نهایی فیلم فک میکنم چیزی شبیه مصاحبه با دزموند داس واقعی بوده که به فیلم پیوست شده و جذابیت فیلم رو بیشتر کرده .
